فراز 7 از دعای 39 ( آفرینش انسان نشانه قدرت خداوند )

عيب پوشا، به عجز از تو مى‌خواهم كه وجود مرا از گناه پاك بسازى، زيرا كه تو جسم و جان مرا نيافريدى تا از زيان و بدى، خود را دور بدارى، يا بوسيله آن به سودى برسى. بلكه ما را آفريدى تا قدرت خويش را در آفرينشى اينچنين بما بنمايانى، و هر مخلوق دليل خلق مخلوقى ديگر باشد.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.