فراز 2 از دعای 44 ( ورود به راه‌های احسان پروردگار )

سپاس و ثنا بر خدايى سزاست كه ما را سوى دين خود رهنماست كه ما را خود او ملت خويش كرد ز هر كس به ما لطف خود بيش كرد كه گيريم خشنوديش را به دست به نعمت كز او بر دل ما نشست سپاسى كه گر در پذيرد ز ما چنين نعمتى را نگيرد ز ما

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.