فراز 10 از دعای 45 ( دری به نام توبه به سوی بخشش الهی )

رحمانا، توئى كه در عفو و بخشش را به روى بندگان بگشوده‌اى و اين در را در «توبه» نام نهاده‌اى، و بر آن در، دليلى قرار داده‌اى تا هيچ كس از وحى تو بى‌خبر و گمراه نشود. اى كه نامت جاودانه است، تو خود گفته‌اى كه: توبوا الى الله توبه نصوحا عسى ربكم ان يكفر عنكم سيئاتكم و يدخلكم جنات تجرى من تحتها الانهار يوم لا يخزى الله النبى و الذين امنوا معه نورهم يسعى بين ايديهم و بايمانهم يقولون ربنا اتمم لنا نورنا و اغفرلنا انك على كل شى‌ء قدير (به سوى خداوند «توبه» كنيد، توبه‌اى به اخلاص و پاكى دل. شايد كه پروردگارتان، گناهانتان را بپوشاند، و شما را به بوستانهائى كه زير آنها جويبارها جاريست داخل سازد. روزى كه خداوند، پيامبر و آنان را كه به او ايمان آورده‌اند، خوار نسازد، (و) نور آنان در مقابلشان و از سوى راستشان مى‌رود، مى‌گويند: پروردگارا نور ما را كامل گردان، و ما را بيامرز، زيرا تو بر هر چيز توانائى). آنگاه، پس از اينكه در رحمت گشوده شد و دليل اقامه گرديد، ديگر عذر آنكس كه غافل از ورود به آن جاودانه‌سرا باشد، چه خواهد بود؟

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.