پس تو را با احسان و نعمتت ياد كرده، و در مقابل بخشش و كرمت تو را سپاسگزارى نمودند، و به مقتضاى امر و فرمانت تو را خوانده، و براى خشنودى تو جهت درخواست افزودن نعمتت صدقه و احسان دادند. و در آن صدقه دادن و ياد كردن و سپاسگزارى، نجات و رهايى آنها از خشم تو، و رسيدن به خشنودى و رضاى تو بود.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.