خدايا! در حالى كه به بدىها اقرار، و به سهلانگارى و تباه سازىها اعتراف مىكنيم، و در دل با تو پيمان پشيمانى مىبنديم و صادقانه، به زبانمان پوزش مىطلبيم، تو را مىستاييم، پس با آن همه كوتاهىها كه ورزيديم، پاداشى عطا كن كه به آن، احسان دلخواه از دست داده را دريابيم، و جايگزين اندوختههايى را كه بدانها دل بسته بوديم، بازيابيم.