فراز 16 از دعای 46 ( مهلت دادن و مدارا با گنه‌کاران )

رزق تو (و سفره‌ى جودت) بر اهل معصيتت هم مبسوط و گشاده است (تا چه رسد به اهل طاعت) (روزى چو دهى گناهكاران را محروم كجا كنى تو ياران را بر سفره فضل و جود و احسانت هر مومن و كافر است مهمانت مهدى الهى) بردبارى و حلمت به دشمنان و اهل عصيان روى آورد (يعنى با كافران و معصيتكاران حلم مى‌كنى باشد كه به درگاهت باز آيند و به رحمتت نائل گردند عادتت احسان به بدكارانست (تا چه رسد به نيكوكاران) و رفتارت مدارا و ترحم است به حال اهل طغيان تا آنجا كه از حلم و مداراى تو مغرور شده و غافل از رجوع به درگاه كرمت شدند و مهلتى كه به آنها دادى از بازگشت به سوى رحمتت آنان را مانع گرديد

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.