فراز 10 از دعای 47 ( مقام بلند الهی )

و توئى خدائى كه جز تو پرستش شده‌اى نيست، با بلندى خويش نزديك (به هر چيز از خود آن به آن نزديكتر است، زيرا آفريننده و داناى به آن است) و با نزديك بودن بلند است (وهم و انديشه بكنه و حقيقت او راه ندارد، نزديكى و بلندى او نزديكى و بلندى عقلى است نه مكانى كه جمع بين ضدين باشد)

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.