و روزى كه مرا براى لقاى خود برانگيزى رسوا مكن و پيش دوستان خودت آبروى من مريز و مرا از ياد خود فراموشى مده و سپاس خود را از ياد من مبر، و در حال سهو كه جاهلان نعمت تو را غفلت فراز آيد مرا به سپاس خود وادار و الهام كن كه تو را بهر عطائى ثنا گويم و بهر نعمت كه ارزانى داشتى اعتراف كنم.