و مرا در روزى كه براى ملاقات خود بر مىانگيزى خوار و شرمنده مكن، و در برابر اولياء و دوستانت مفتضح و رسوا مساز، و يادت را از خاطرم مبر، و تشكر و سپاس خود را از من زايل مكن، بلكه همواره شكر و سپاس را در حالاتى كه سهو و غفلت براى جاهلان نسبت به نعمتهايت پيش مىآيد با من قرار ده، و به من الهام فرما كه نسبت به آنچه به من عطا فرمودهاى ستايش نمايم، و به آنچه برايم فرستادهاى اعتراف نمايم.