فراز 116 از دعای 47 ( امید به بخشش و پرده پوشی خداوند )

و هنگام نياز، ترك عنايت از ما مكن و به سبب اعمال ناشايسته كه نزد تو فرستاده‌ام تباهم مساز و دست ردى كه بر سينه‌ى ستيزندگان مى‌زنى بر سينه من مزن، همانا من كه به فرمان تو گردن نهاده‌ام و مى‌دانم كه حجت مر تر است و حق آن است كه از كيفر تو بپرهيزند و به تو ايمان آورند و طاعت تو كنند. تو شايسته‌ى آنى كه گناهان را بيامرزى و تو به احسان كردن سزاوارترى و نعمت دادن ويژه‌ى ذات توست كه بى‌نياز مطلقى. شيوه‌ى تو آمرزش است نه عقاب كردن و روش تو پرده‌پوشى است نه رسوا ساختن‌

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.