فراز 118 از دعای 47 ( ذلّت و عزّت )

و مرا در درگاهت خوار (مطيع) و در نزد آفريدگانت عزيز و ارجمند گردان، و چون با تو خلوت كرده تنها به سر برم (از جز تو چشم پوشيده به راز و نياز بپردازم) فروتن و در ميان بندگانت بلند مرتبه و سرفرازم نما، و از كسى كه از من بى‌نياز است (درخواستى نكرده و نمى‌كند) بى‌نيازم ساز (چنان كن كه من هم از او چيزى نخواهم) و بر فقر و نيازمنديم به درگاهت بيافزا (تا درخواستم از تو و راز و نيازم با تو فزونى يابد)

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.