فراز 123 از دعای 47 ( شب‌زنده داری )

و شبم را به بيدارى آباد گردان تا به عبادت تو برخيزيم، و به شب زنده دارى با تو خلوت كنم و به تنهايى‌ام با تو دلم آرام گيرد، و نيازهايم را با تو در ميان بگذارم، و به آزادى خويش از آتشت اصرار ورزم، و از عذابى كه ساكنانش در آن‌اند، پناه جويم.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.