و مرا تا مدت و پارهاى از زمان (هنگام مرگ) در طغيان و سركشيم (در معاصى) سرگردان و در گرداب نادانيم غافل و بيخبر وامگذار (اشاره به قول خداى تعالى «س 7 ى 186»: من يضلل الله فلا هادى له و يذرهم فى طغيانهم يعمهون يعنى كسانى را كه خدا گمراه سازد «رحمت خود را از آنها بازدارد» راهنمائى براى ايشان نيست و آنان را در طغيان و سركشى واگزارد تا حيران و سرگردان شوند. و «س 23 ى 54»: فذرهم فى غمرتهم حتى حين يعنى پس «اى رسول ما» ايشان را در گرداب نادانيشان واگزار تا هنگام مرگ «يا روز قيامت») و مرا (بر اثر ناپسنديها) پند براى كسى كه پند پذيرد، و عبرت براى كسى كه عبرت گيرد، و سبب گمراهى براى كسى كه (به من) نظر افكند قرار مده، و با من مكر مكن (مرا بر اثر فريبى كه دادهام كيفر منما) در ميان كسانى كه با آنها مكر مىكنى، و ديگرى را بجاى من مگزين (كه از او راضى و خشنود باشى و مرا از درگاهت برانى) و نامم را تغيير مده (دوزخى مگردان) و تنم را (در دنيا به آفت و درد و در آخرت به عذاب و كيفر) تبديل مفرما، و مرا مضحكه و سبب خندهى آفريدگانت و مسخرهى خود (خوار و پست در درگاهت) و جز پيرو خشنوديت و جز به كيفر رساندن (دشمنانت) براى تو خدمتگزار مگردان