فارسی
فراز 124 از دعای 47 ( پناه بردن به خدا از سرکشی و کیفر )
وَ لَا تَذَرْنِي فِي طُغْيَانِي عَامِهاً ، وَ لَا فِي غَمْرَتِي سَاهِياً حَتَّى حِينٍ ، وَ لَا تَجْعَلْنِي عِظَةً لِمَنِ اتَّعَظَ ، وَ لَا نَكَالًا لِمَنِ اعْتَبَرَ ، وَ لَا فِتْنَةً لِمَنْ نَظَرَ ، وَ لَا تَمْكُرْ بِي فِيمَنْ تَمْكُرُ بِهِ ، وَ لَا تَسْتَبْدِلْ بِي غَيْرِي ، وَ لَا تُغَيِّرْ لِي اسْماً ، وَ لَا تُبَدِّلْ لِي جِسْماً ، وَ لَا تَتَّخِذْنِي هُزُواً لِخَلْقِكَ ، وَ لَا سُخْرِيّاً لَكَ ، وَ لَا تَبَعاً إِلَّا لِمَرْضَاتِكَ ، وَ لَا مُمْتَهَناً إِلَّا بِالِانْتِقَامِ لَكَ .
و مرا در سركشى و خودپرستى سرگردان وامگذار و كور و نادان در بيخبرى تا مرگ رها مكن و مايه‌ى پندآموزى پندگيران و نمونه براى عبرت‌پذيران قرار مده و نعمتى كه مى‌بخشى مايه حسد بينندگان و غفلت آنان از حقيقت مكن و چنان مكن كه به نعمت دنيا- كه به من عطا كنى- بيننده‌اى حسد ورزد و گمراه گردد. و چنان مكن كه چون آنان كه به وفور نعمت مهلت يابند و فريفته شوند، فريفته گردم و نام من از دفتر نيكبختان مزداى، و زان پس كه مرا مسلمان ناميدى، نامم به كافرى تبديل مكن و كالبدم به آفت دگرگون مفرماى و مايه‌ى ريشخند و مسخره‌ى آفريدگان خود مساز و جز پيرو خرسندى خود مگردان و جز نبرد با دشمنانت هيچ خدمت بر عهده من مگذار
استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.
انتخاب شرح:
- حسین انصاریان - محمد رضا آشتیاني - محمد جعفر امامی - سيد احمد سجادی - محمد علي مدرسی چهاردهی - بدیع الزمان قهپائی - سید عليخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید علیخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید محمد باقر حسينی (داماد) - سید محمد باقر موسوی حسينی شيرازی - سید محمد حسین فضل الله - سید محمد شيرازی - سید نعمة الله جزائری - عباس علی موسوی - محمد جواد مغنیه - محمد دارابی - نبیل شعبان
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
