توئى آنچه اراده كرده و خواستهاى ارادهات (بىدرنگ) واجب و لازم گشته (در قرآن كريم «س 36 ى 82» فرموده: انما امره اذا اراد شيئا ان يقول له كن فيكون يعنى كار او چنين است كه چون «آفريدن» چيزى را اراده كند كه بگويد باش پس «بىدرنگ» مىباشد) و (دربارهى آفرينش هر چيز) آنچه حكم كردهاى حكم تو (از روى) عدل (حكمت و نظام) و (دربارهى بندگانت) آنچه فرمان دادهاى فرمانت (از روى) انصاف و دادگرى بوده (ايشان را در پذيرفتن آن مجبور نكردهاى)