فراز 16 از دعای 47 ( قدرت مطلق خدا )

توئى آنكه جائى تو را فرانمى‌گيرد (زيرا از جسميت و لوازم آن مبرى و منزهى و هر چه از جسميت مبرى باشد از مكان منزه است) و در برابر تسلط و غلبه‌ى تو تسلط و غلبه‌اى توانائى ندارد (نمى‌تواند ايستادگى نمايد، زيرا جز تو هر چه هست مغلوب توانائى تو است) و (اقامه‌ى) برهان و دليل (بر كسى) و سخن فصيح و نيكو (كه بخواهى آن را بيان فرمائى) تو را عاجز و ناتوان نساخته است‌

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.