فراز 41 از دعای 47 ( سپاسی یکسان با عرش الهی )

سپاسى كه عرش بزرگ تو را (در سنجيدن) همسنگ و كرسى بلند پايه‌ات را برابر باشد (مراد از عرش و كرسى در اينجا دو جسم بزرگ است كه خداوند سبحان هر دو را آفريده و در بالاى هفت آسمان قرار داده و عرش بزرگتر از كرسى است)

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.