بار خدايا و من آن بندهى تو هستم كه پيش از آفرينش و پس از آفرينشت او را نعمت دادى (نعمتهاى پيش از آفرينش چيزهائى است كه هستى شخص متوقف بر آن است مانند پدر و مادر) پس او را از كسانى قرار دادى كه به دين خود (اسلام) راهنمائى نمودى، و براى انجام حق خويش (آنچه واجب است از گفتار و كردار و اعتقاد) توفيق دادى، و او را به ريسمان (يا زنهار) خود (قرآن و ائمهى معصومين عليهمالسلام) نگاهداشتى، و در حزب و گروه (پيروان) خويشتن درآوردى، و به دوستدارى دوستانت (آنانكه از تو اطاعت مىنمايند) و دشمنى و دشمنانت (كسانى كه خلاف امر و نهيت رفتار مىكنند) رهبرى فرمودى