فراز 68 از دعای 47 ( نافرمانی و مخالفت بندگان )

سپس او را فرمان دادى پس فرمان نبرد، و منع نمودى پس باز نايستاد، و از معصيت و نافرمانى نهى فرمودى پس خلاف فرمانت نموده و نهيت را مرتكب گشته، نه از روى دشمنى با تو و نه از روى گردنكشى بر تو، بلكه هوا و خواهش او را به آنچه جدا ساخته (نهى كرده)اى و به آنچه ترسانده‌اى خواند، و دشمن تو و دشمن او (شيطان) او را بر آن يارى كرد، پس با شناسائى به ترسانيدن تو و اميدوارى به عفو تو و اعتماد به گذشت تو بر نافرمانيت اقدام نمود در حاليكه با آن نعمتهائى كه به او بخشيده‌اى سزاوارتر بندگان تو بود كه به نافرمانيت اقدام ننمايد

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.