فراز 69 از دعای 47 ( پناهندگی به رحمت خدا )

و اين من هستم كه در دست توام و ناچيز، ذليل، خاضع، خاشع، بيمناك و معترف به گناهان بزرگى كه به آنان تن در داده‌ام، و خطاهاى بزرگى كه انجام داده‌ام. به عفو و بخششت اميدوار هستم و به رحمت تو پناهنده و يقين دارم كه كسى غير از تو را پناه نمى‌يابم، و كسى مرا از تو بازنخواهد داشت.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.