فراز 11 از دعای 49 ( ابرهای نعمت خداوند بر سر مومنین )

و چه بسيار ابر تيره ظلمت نمودى بر كنار از من ز رحمت و چه بسيار ابر رحمت تو ز باران بر سر ما نعمت تو چه بارانى كه نهر و كشت پر آب اراضى سبزها گرديده شاداب ز نعمت عافيت بوده عطايت بلا از جان بگردانده وفايت كه قلب ما ز نورش گشته روشن گلستان زندگيها گشته گلشن‌

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.