پروردگار من! در آن هنگام كه رنگ شاداب زندگى از سيمايم پرواز مىكند و نشاط حيات در وجودم مىميرد، حالم برمىگردد و حالتم به دگرگونى مىگرايد، به صورت پيكرى سرد و افسرده درمىآيم كه از خاكم برمىدارند و در دل خاكم مىگذارند. بر من رحم كن.
بر من رحم كن اى پروردگار من! در آن روزگار كه در دل سرد و سياه خاك دستخوش فرسايش و ذبول مىگردم. مفصلهاى من از من باز شوند و عضلات به هم بافتهام از تار و پود پريشان شوند و خاك گور همچون توتيا استخوانم را لبريز كند.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.