الهى روا مدار كه پنهان ما از پيداى ما ناستودهتر باشد و در وراى صورت آراستهى ما سيرتى زشت و ناهموار نهفته بماند. روا مدار اى خداى مهربان كه گناهان كوچك را با چشم حقارت بنگريم و به تكرارشان اصرار بورزيم و بدين ترتيب اهريمن گمراه و گمراهكننده را به خود راه دهيم و روزگار را بر خويش تباه سازيم.
به درگاه تو از نكبت ايام و فساد آينده و ستم حكومت پناه مىبرم.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.