به روضه خوانی ابی عبدالله (ع) افتخار می کنیم

 بمناسبت شهادت امام ششم شیعیان

متن کلیپ:

شب شهادتش است، می دانید یک کار امام صادق چه بوده است؟ یک کارش در کارهایش، تعجب نمی کنید! ابداً تعجب نکنید! یک کار امام صادق در هر موقعیتی و کاری به محرّم نداشت؛ تا ده نفر هشت نفر از اصحاب به دیدنش می آمدند، خودش روضهٔ ابی عبدالله می خواند، خودش! یعنی یک کار امام صادق روضه خوانی بود، می دانید یعنی چه؟ یعنی روضه خوان ها، روضه برای ابی عبدالله یک کار عرشی است. یک کاری است که ما امامان افتخار می کنیم ما را در قیامت صدا بزنند و بگویند تو روضه خوان ابی عبدالله هستی. آن و قت خود حضرت در گریه کردن بی حال می شد. وقتی هم می خواست روضه بخواند یا به یکی می گفت که روضه بخواند، می گفت: صبر کنید! به یک نفر می گفت که برو و در اتاق خانم ها را بزن و بگو می خواهیم روضه بخوانیم. همهٔ دخترها و هم خانم پشت در اتاق من بیایند و آنها هم بنشینند تا با گریه ما گریه کنند. آن وقت چه روضه هایی می خواند!
یک روز امام صادق تصمیم گرفت که روضهٔ بچهٔ شش ماهه را بخواند. آنهایی که در جلسه نشسته بودند، از شدت گریه داشتند بی حال می شدند، صدای گریهٔ خانم ها داشت خانه را می لرزاند. امام در اوج روضه که چهارزانو نشسته بودند، یک مرتبه یکی از کنیزان امام، یک بچهٔ چهار-پنج ماهه را در اتاق آورد، بچه را در دامن امام صادق گذاشت، هی این بچه را نگاه می کرد و می گفت: اصغر ما را با تیر سه شعبه زدند!