روضه شب جمعه

فرازی از دعای پرفیض کمیل با نوای روح بخش حضرت استاد انصاریان

متن کلیپ:

شب جمعه است، اول دست گدایی به طرف پروردگار برداریم و از او برای دل و قلبمان، محبت اولیائش و گریهٔ بر ابی عبدالله(ع) را بخواهیم که این گدایی، افتخار دنیا و آخرت است. بعد هم، به وجود مقدس ابی عبدالله(ع) توسل می کنیم.
«يَا إِلَهِي وَ رَبِّي وَ سَيِّدِي وَ مَوْلاَيَ، لِأَيِّ الْأُمُورِ إِلَيْكَ أَشْكُو، وَ لِمَا مِنْهَا أَضِجُّ وَ أَبْكِي، لِأَلِيمِ الْعَذَابِ وَ شِدَّتِهِ، أَمْ لِطُولِ الْبَلاَءِ وَ مُدَّتِهِ فَلَئِنْ صَيَّرْتَنِي لِلْعُقُوبَاتِ مَعَ أَعْدَائِكَ، وَ جَمَعْتَ بَيْنِي وَ بَيْنَ أَهْلِ بَلاَئِكَ، وَ فَرَّقْتَ بَيْنِي وَ بَيْنَ أَحِبَّائِكَ وَ أَوْلِيَائِكَ» خدایا! می خواهی مرا در قیامت به کجا ببری؟ هر جا می خواهی مرا ببری، من الآن اعلام رضایت می کنم؛ ولی مرا پیش آنهایی نبر که در به پهلوی زهرا(س) زدند؛ پیش آنهایی نبر که فرق علی(ع) را در محراب شکافتند؛ پیش آنهایی نبر که جلوی جنازهٔ امام حسن(ع) را گرفتند و دستور تیرباران بدن را دادند؛ پیش آنهایی نبر که بین دو نهر آب و برابر چشم زن و بچه، سر ابی عبدالله(ع) را جدا کردند؛ پیش آنهایی نبر که مقابل دخترها و بچه های کوچک، با چوب خیزران به لب و دندان ابی عبدالله(ع) زدند.