برادران و خواهران، هر کاری می خواهید بکنید، تا خودتان هستید، انجام بدهید؛ چون بعد از شما یا اصلاً انجام نمی دهند یا این قدر شل انجام می دهند که بعد از یکی دوبار تعطیل می شود. نمی کنند، نمی دانم چرا! یعنی آدم در غربت فرو می رود. امیرالمؤمنین(ع) جمله ای دربارهٔ وصیت دارند و می فرمایند: وقتی هنوز نمرده ای، وصیت کن و در وصیت کردن هم برای خودت وصی قرار بده. امیرالمؤمنین(ع) شکل آن را می فرمایند: وصیت کن و وصی قرار بده. وصی ات چه کسی باشد؟ پسر بزرگت، برادرت، خواهرت، نوه ات؟ چه کسی وصی ات باشد؟ کسی که از همه بهتر باشد و همهٔ وصیتت را عمل کند. حضرت می فرمایند: «کن وصی لنفسک» خودت وصی خودت باش و هر وصیتی داری، تا وقتی نمرده ای، خودت انجام بده که بعد از مردنت خیالت راحت باشد و اموالت از بین نرود. کارهایی که خودت در زمان بودنت می کردی و خوب بود، تعطیل نشود. خودت وصی خودت باش.