Ancak dünyayı olduğu gibi tanımayan kimse dünya ve dünya hayatına, sanki yaratılışın asıl hedefi buymuş, hesap, kitap ve âhiret yurdu diye bir şey yokmuş gibi sarılıverir; mal, mülk, kadın, evlat, makam ve mevkinin esiri olur ve onlara gönül verir. Dünya hayatını sıkıca tutup, gönül kaptırır ona, âhiret hayatını ve Allah’ı unutup, manevî değerlere gözünü kapayıp, hayvanî istekleri temin etmeyi ve dünyevî lezzetlerden alabildiğine yararlanmayı gaye edinir. Böyle bir kimse dünya ehlidir. Fakir olması veya zengin ve mevki sahibi olmaması bir şeyi değiştirmez.
Allah-u Teala Kur’ân-ı Kerim’de şöyle buyurmaktadır:
Onlar, dünya hayatından (yalnızca) dışta olanı bilirler. Âhiretten ise gâfildirler.[1]
Başka bir surede de şöyle buyuruyor:
İşte bunlar, âhirete karşı dünya hayatını satın alanlardır.[2]
Diğer bir surede ise şöyle buyuruyor:
Âhiretten vazgeçip de dünya hayatına mı razı oldunuz? Ama âhirettekine göre bu dünya hayatının yararı pek azdır.[3]
Yine buyuruyor ki:
Bizimle karşılaşmayı ummayanlar, dünya hayatına razı olanlar ve bununla tatmin olanlar ve bizim ayetlerimizden habersiz olanlar, işte bunların kazanmakta olduklarından dolayı barınma yerleri ateştir.[4]
dünya ehli
İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmaktadır:
İnsanın Allah’tan en uzak olduğu hali, midesinin ve şehvetinin isteklerini temin etmekten başka bir hedefi olmadığı vakittir.[5]
Hz. Ali (a.s) şöyle buyurmaktadır:
Dünyaya gönül veren kalbe takvanın girmesi haramdır.[6]
Dünya yerilmişse, aldatıcı, yanıltıcı, meşgul edici olduğu içindir, kendini güzel ve tatlı gösterip insanı meşgul ettiği, Allah’ı anmasına ve âhiret için azık toplamasına engel olduğu içindir. Dünya, insanların uyanık olması, onun hilelerine aldanmaması ve kendilerini ona esir, köle etmemeleri ve ona gönül vermemeleri için kötülenmiş ve ifşa edilmiştir.
Kötülenmiş olan şey, dünyaya gönül vermek yaratılışın hedefini unutmak ve ebedî âhiret hayatından gaflet etmektir Allah’ın nimetleri değildir.
source : tebyan
