اين محرومان سنگدل و فراريان از مهر و رحمت ، هنگامى ارزش اين حقيقت و آثار پر بركت آن را درك مى كنند كه زمان جبران سپرى شده و كار از كار گذشته است ، اينان به فرموده قرآن مجيد از پشيمانى و عذرخواهى خويش پس از سپرى شدن زمان ، سودى نمى برند3 و بر فرض كه به دنيا بازشان گردانند به خاطر اين كه بى مهرى و سنگدلى و فساد و رذالت جزء طبيعت آنان شده ، به وعده اى كه در اصلاح خود مى دهند عمل نمى كنند و راه باطل خود را دوباره ادامه مى دهند ! !
حَتَّى إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ * لَعَلِّى أَعْمَلُ صَالِحاً فِيَما تَرَكْتُ كَلاَّ إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا وَمِن وَرَائِهِم بَرْزَخٌ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ . [ دشمنان حق از دشمنى خود باز نمى ايستند ] تا زمانى كه يكى از آنان را مرگ در رسد ، مى گويد : پروردگارا ! مرا [ براى جبران گناهان و تقصيرهايى كه از من سر زده به دنيا ] بازگردان ؛ * اميد است در [ برابر [آنچه [ از عمر ، مال و ثروت در دنيا [واگذاشته ام كار شايسته اى انجام دهم . [ به او مى گويند : [اين چنين نيست [ كه مى گويى [بدون ترديد اين سخنى بى فايده است كه او گوينده آن است ، و پيش رويشان برزخى است تا روزى كه برانگيخته مى شوند . خداى مهربان در اين دنيا انسان را به عظيم ترين نعمت ها چون عقل و نبوت و امامت و اختيار و قدرت و ديگر امكانات مجهز نموده ، انسان وقتى از اين نعمت ها بهره نگيرد البته به خسارت غير قابل جبران دچار مى شود و هنگام مرگ كه زمان كشف حقايق و آگاهى كامل است ، در عين پشيمانى ، درخواست بازگشت مى كند ولى به او پاسخ منفى مى دهند .
منبع : برگرفته از کتاب با کاروان نور استاد حسین انصاریان