حجر بن حرّ

در منابع كهن از حجر بن حرّ نامى به ميان نيامده است، ولى صاحب اسرار الشهادة مى‏نويسد: چون ابن‏زياد از ديدار و گفت‏وگوى عمر سعد و امام حسين عليه السلام با خبر شد به خشم آمد، و به ابن‏سعد نوشت كه حسين عليه السلام را در تنگنا قرار دهد. پسر سعد هم به‏ حجر بن حر پرچمى داد و وى را به فرماندهى دو هزار نفر برگزيد و او را مأمور نگهبانى شريعه قرار داد تا امام عليه السلام و يارانش از آب فرات استفاده نكنند. اسفراينى گويد: در هنگام نبرد ميان دو سپاه، يكى از دلاوران لشكر عمرسعد نزد امام حسين عليه السلام آمد و گفت:
      
من حجر بن حرّ هستم، دوست دارم در ركاب تو به شهادت برسم، آن‏گاه وارد ميدان شد و نبرد مى‏كرد و پس از كشتن شمارى از دشمن به درجه رفيع شهادت نايل آمد.
     
چون چشم حرّ به او افتاد، بسيار خرسند گشت و گفت: سپاس خداى را كه فرزندم در راه حسين عليه السلام به شهادت رسيد. آن‏گاه خدمت امام عليه السلام رسيد و عرض كرد: فرزندم در راه توبه شهادت رسيد من هم مى‏خواهم از او پيروى كنم. حضرت فرمود: صبر كن تا فرزندت را بياورم و آن‏گاه به دشمن حمله كرد و شمارى از آنان را به هلاكت رسانده، بدن حجر را آورد در ميان خيمه نهاد.