در منابع كهن از حجر بن حرّ نامى به ميان نيامده است، ولى صاحب اسرار الشهادة مى نويسد: چون ابن زياد از ديدار و گفت وگوى عمر سعد و امام حسين عليه السلام با خبر شد به خشم آمد، و به ابن سعد نوشت كه حسين عليه السلام را در تنگنا قرار دهد. پسر سعد هم به حجر بن حر پرچمى داد و وى را به فرماندهى دو هزار نفر برگزيد و او را مأمور نگهبانى شريعه قرار داد تا امام عليه السلام و يارانش از آب فرات استفاده نكنند. اسفراينى گويد: در هنگام نبرد ميان دو سپاه، يكى از دلاوران لشكر عمرسعد نزد امام حسين عليه السلام آمد و گفت:
من حجر بن حرّ هستم، دوست دارم در ركاب تو به شهادت برسم، آن گاه وارد ميدان شد و نبرد مى كرد و پس از كشتن شمارى از دشمن به درجه رفيع شهادت نايل آمد.
چون چشم حرّ به او افتاد، بسيار خرسند گشت و گفت: سپاس خداى را كه فرزندم در راه حسين عليه السلام به شهادت رسيد. آن گاه خدمت امام عليه السلام رسيد و عرض كرد: فرزندم در راه توبه شهادت رسيد من هم مى خواهم از او پيروى كنم. حضرت فرمود: صبر كن تا فرزندت را بياورم و آن گاه به دشمن حمله كرد و شمارى از آنان را به هلاكت رسانده، بدن حجر را آورد در ميان خيمه نهاد.
منبع : منبع: پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، پژوهشکده تحقیقات اسلامی.
