خدایا تو را به تو شناختم،و تو مرا بر هستى خود راهنمايى فرمودى،و به سوى خود خواندى،و اگر راهنمايى تو نبود،من نميدانستم تو كه هستى؟،سپاس خداى را كه مى خوانمش و او جوابم را مى دهد،گرچه سستى مى كنم گاهى كه او مرا مى خواند،و سپاس خداى را كه از او درخواست مى كنم و او به من عطا مى نمايد،گرچه بخل مى ورزم هنگامى كه از من قرض بخواهد، و سپاس خداى را كه هرگاه خواهم براى رفع حاجتم صدايش كنم،و هرجا كه خواهم براى رازونياز با او بى پرده خلوت كنم و او حاجتم را برآورد،سپاس خداى را كه غير او را نمى خوانم،كه اگر غير او را مى خواندم دعايم را مستجاب نمى كرد.
منبع : پایگاه عرفان
