شواهدى بر كيفر يزيد

ابن جوزى حنبلى مورخ مشهور اسلامى چنين گويد:
از شواهدى كه بر كفر و زندقه يزيد گواهى مى دهد اشعارى است كه بخوبى از الحاد وى سخن مى گويد و مطلع آن اين است :
((اى عليه ! نزد من بيا و به من شراب بده و نغمه بخوان ؛ زيرا من مناجات با خدا را دوست نمى دارم اى عليه ! داستان جدم ابوسفيان را كه بلند منزلت بود براى من بخوان آن هنگامى كه براى جنگ با مسلمين به احد رفته بود و آن چنان در برابر محمد مقاومت نمود و از مسلمين كشت تا آن گريه كنندگان و نوحه گرانى اقامه كرد كه بر كشتگان گريه كنند اى عليه ! نزد من بيا و به من خمره بنوشان ، خمرى كه تشنگان آن را اختيار كنند و خمرى كه از انگورهاى شام به دست آمده است .
اى عليه ! هنگامى كه ما به گذشتگان دوران جاهليت نگاه مى كنيم ، مى بينيم نوشيدن شراب پى در پى حلال بوده .
اى ام حيم ! پس از مرگم شوهر اختيار كن و آرزوهاى ملاقات مرا در قيامت در دل مدار زيرا آنچه درباره قيامت گفته اند سخنان تاريك و باطلى است كه براى دل فراموشى مى آورد؛ من بايد به زيارت محمد بروم در حالى كه خمر نوشيده باشم !))
در اين گفتار پسر معاويه باطن خود را آشكار ساخته است ؛ او مى را حلال مناجات با خدا را نامطلوب و از معشوقه خود مى خواهد تا داستان احد را براى وى ترنم كند!
دامنه اشعار را به انكار روز رستاخيز و اهانت به مقام والاى پيغمبر مى كشاند.
بارى او آن چنان در طبقات اجتماع تاءثير سوء به جا گذارد كه مردم در مقدس ترين مراكز و شهرهاى اسلامى به غنا و موسيقى و شرابخوارى تظاهر مى كردند.
اگر ز باغ رعيت ملك خورد سيبى /// بر آورند غلامان او درخت از بيخ