شوق رخ جانان ازحبیب الله چایچیان

شمع مى خندد وشوق رخ جانان دارد

شمع مى خندد ومى گرید وشاد است وغمین

شمع نور ازلى قلب همایون نبى است

دانى از چیست که احمد شب میلاد حسین

شاد از این است که آخر ثمر عشق رسید

آمد آن یکه سوارى که بوقت جولان

میزبان دو جهان فاطمه را مهمان است

دم عیسى همه در خاک شفا خانه اوست

این حسین است که از حشمت ثار اللهى

این حسین است که گیسوى على اکبر او

این حسین است که از خرمن گلگون کفنان

پر هیاهو کند از مقدم خود محشر را