۱ـ هنگامی که آن بزرگوار به شهادت رسید، ملکی اهل دریاها را چنین ندا کرد: «یا اهل البحار، البسوا ثوب الحزن فإن فرخ الرسول مذبوح؛ ای اهل دریاها، لباس حزن و اندوه بپوشید، که فرزند زاده رسول خد (صلی الله علیه و آله) سر بریده شد»[1].
۲ـ امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: زمانی که امام حسین (علیه‌السلام) کشته شد کوهها خرد شدند و دریاها جاری گشتند[2].
۳ـ امام سجاد (علیه‌السلام) فرمود: دریاها با امواجشان، آسمانها و ارکان آنها، زمین و نواحی آن، درختان با شاخه‌هایشان، ماهیان دریا، ملائکه مقربین و تمام اهل آسمانها بر حسین بن علی (علیه‌السلام) گریستند[3].
۴ـ ماهیان دریا بر آن حضرت گریستند به اندا‌زه‌ای که اشکهای آنان جاری شد[4].
۵ـ در بیت المقدس در ایام شهادت حضرت، ماهیان را در آب دیدند که رنگی قرمز به خود گرفته‌اند[5].
۶ـ امام مجتبی (علیه‌السلام) به برادر خود فرمودند: بعد از شهادت شما، ماهیان دریاها بر شما گریه می‌کنند[6].
۷ـ خورشید و ماه و ستارگان بر آن حضرت گریستند[7].
۸ ـ در بیت المقدس سه روز خورشید گرفته و کسوف شده بود و شب هم ستارگان دیده نمی‌شدند. بعد از سه روز هوا روشن شد و بعد خبر آمد و معلوم شد که حسین بن علی (علیه‌السلام) به شهادت رسیده است[8].
۹ـ امام صادق (علیه‌السلام) به زراره فرمودند: خورشید چهل روز بر حسین بن علی (علیه‌السلام) با کسوف و سرخی گریه نمود[9].
پی نوشت:
[۱] - تهذیب الاحکام: ج ۶، ص ۷۳. [2] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۰۷. [3] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۱۴۸. [4] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۰۲، ۲۰۵. [5] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۰۴. [6] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۱۸. [7] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۰۲. [8] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۰۴. [9] - بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۰۷.
منبع : سبطین
