دلتان مى خواهد باور كنيد مى خواهيد باور نكنيد، ولى يكى از دوستان قديمم كه الان زنده است حداقل اين حكايت را به ياد دارد.
يكى از اين افراد راننده بود و مسافركشى مى كرد. جلسه ذكرى هم بين دوستان بود كه به نبوت مى چرخيد. ياد دارم يك بار نوبت به ايشان رسيده بود، به خانواده اش گفته بود قصد دارم اين ده دوازده نفر را ناهار نگه دارم. يك كيلو گوشت و مقدارى نخود و لوبيا و مقدارى سبزى هم به خانمش داده بود تا بپزد. از آن طرف، هر كدام از ميهمانان به شش- هشت نفر ديگر گفته بودند كه امروز خانه فلانى هستيم. آن جا نورش زياد است، شما هم بياييد.
به همين ماه رمضان و به على بن ابى طالب، شهيد اين ماه، قسم كه نزديك دويست نفر آن روز آمدند در آن جلسه شركت كردند و از آن غذاى اندك خوردند و رفتند. بعد، ايشان خانواده اش را هم صدا كرد كه براى شما هم غذا هست، بياييد بخوريد.
آرى، عيب ها كه رد بشود آدم وارد غيب مى شود. مشكل اين است كه ما عيب ها را رد نكرده ايم و در نتيجه چيزى هم از عالم غيب دستيگرمان نمى شود. به قول حافظ:
|
هرچه هست از قامت ناساز بى اندام ماست |
ورنه تشريف تو بر بالاى كس كوتاه نيست |
منبع : پایگاه عرفان
