عقل، محبوب‏ترين مخلوق خدا

عقل، نور خدا در وجود ما است. امام صادق عليه السلام مى فرمايد: «1» پروردگار قبل از اينكه انسان را خلق كند عقل را آفريد، البته نه اين سلول هاى مادى مغز، چون سلول ها، بدنه عقل هستند، بلكه خود عقل را، وقتى خدا حقيقت و نور عقل را آفريد، به عقل فرمود: در اين عالم مخلوقى محبوب تر از تو نيافريده ام.

اگر در قيامت بندگانم را به بهشت ببرم، به خاطر تو است و اگر به جهنم ببرم، به خاطر تو مى برم.

اگر تو در وجود بندگانم- با اختيار خودشان- فعال باشى، آنان را به بهشت مى برم، اما اگر غريب، تنها و اسير شوى، به خاطر اين جرم سنگين، آنان را به جهنم مى برم. كسى كه محبوب ترين مخلوق مرا به غربت و اسارت بكشد، لايق عذاب دردناك جهنم است.

لذا در قرآن مى فرمايد: در قيامت، صداى ناله اهل جهنم از شدت عذاب، مانند صداى ناله خران رم كرده است:

«كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ» انسان كه رم نمى كند، اين آيه خيلى لطيف است. انسان با اين ساختمان عظيم، باوقار، متين و بزرگوار و مركز ثقل جهان و معنويت است. خدا در قرآن مى فرمايد:

«لَهُمْ فِيها زَفِيرٌ وَ شَهِيقٌ»

در جهنّم صداى آنان مانند صداى خران رم كرده است؛ چون اينان در دنيا نيز از من و انبياى من رم مى كردند.

جواب بى ادبانه در برابر دعوت به دين

اى انسان! عقل دارى، پس به كار بگير، ببين انبيا چه مى گويند؟ بعد تحليل كن.

ببين قرآن و ائمه عليهم السلام چه مى گويند؟ اگر تحليل عقلى صحيح كرديد و نپسنديديد، آن وقت از دين رم كنيد. اصلًا نمى آيند گوش بدهند كه خدا، انبيا و ائمه عليهم السلام چه مى گويند. يا وقتى مى آيند، تحليل صحيحى نمى كنند، مى گويند: ديگر از اين حرف ها گذشته، دنيا، دنياى زيردريايى، سفينه هاى فضايى، اينترنت، ماهواره ها، اتم و اين همه تكنولوژى است.

زير دريايى و سفينه و اين ها چه ربطى به عدالت، مهر، كرم، عبادت و شكر ربّ و خدمت به خلق دارد؟ اين ها هستند كه مصالح ساختمان انسانيت هستند، اين ها با زير دريايى و تكنولوژى چه تضادّى دارند؟ چون دنيا از نظر تكنولوژى پيشرفت كرده است، بايد قرآن و حلال و حرام آن تعطيل شوند؟ اصلًا بين اين ها چه رابطه و پيوندى هست؟

دين، حقيقتى است كه ما را به دست يابى به تكنولوژى و علوم دعوت و انسان را از جهل و نادانى منع مى كند و تمام حرف دين اين است كه علم و پيشرفت شما بايد با اخلاق و رابطه صحيح با خدا و خلق، به ابزارى براى آخرت شما تبديل شود، نه اين كه ابزارى براى جنگ، خونريزى، غارت، تجاوز، گناهان پيشرفته و جديد، خيانت، ناامنى و در يك كلام به ابزارى براى اينكه انسان به حيوان درنده و خون خوار مبدل شود.