حال، به اندازه خوردن بهتر است يا پرخورى؟ عاقل مى گويد: به اندازه خوردن. او به كم خورى نظر ندارد، چون كم خورى تفريط است.
كم خورى از نياز بدن كم گذاشتن يا به سخن قرآن مجيد حلال را بر خود حرام كردن است؛ مثل اين كه انسان پنج سال گوشت نخورد و يا سه سال نوشيدن آب را حرام بداند يا چهار سال از شهوت حلال دورى گزيند.
قرآن درباره اين تفريطكارى ها مى گويد:
«قل من حرم زينة اللّه التى أخرج لعباده و الطيبات من الرزق».
بگو: زينت هاى خدا و روزى هاى پاكيزه اى را كه براى بندگانش پديد آورده، چه كسى حرام كرده؟
از نظر قرآن، نه تفريط درست است و نه افراط. سعدى حق اين معنا را در بيتى به خوبى ادا كرده است:
|
نه چندان بخور كز دهانت برآيد |
نه چندان كه از ضعف جانت درآيد. |
|
منبع : پایگاه عرفان
