نمونه‏هايى از زنان تاريخ اسلام‏

در آيين قرآن و روايات و اخبار، اسلام براى حقوق زن چيزى كم نگذاشته است، و زنانى تربيت كرد كه تاريخ عالم نمون آنان را نشان نمى دهد. چند نمونه مثال بزنم تا قدرت و قوت اسلام را در اين باره درك كنيم.

همسر ابوبكر، يكى از ارزنده ترين نمونه هاى تربيتى اسلامى است. اين زن از اين مرد فرزندى به نام محمد پيدا كرد. محمد در دامن علم حضرت على عليه السلام تربيت شد. او بيست و هشت ساله بود كه او را به عنوان ارزنده ترين عاشق عليعليه السلام در كشور مصر كشتند  و بدنش را در پوست گاو گذاشتند و سوزاندند، و خاكسترش را به باد دادند.  وقتى محمد از دنيا رفت، على عليه السلام تا چند سال براى او گريه مى كرد.  محمد بن ابى بكر فرزند كوچكى به نام قاسم ، از خود به يادگار گذاشت. قاسم بزرگ شد و عروسى كرد. خدا به قاسم، نو ابوبكر، دخترى داد كه اسمش را ام فروه گذاشتند.  حضرت باقرالعلوم عليه السلام با اين دختر؛ يعنى نو ابوبكر، دختر قاسم، ازدواج كرد. خدا از اين دختر به امام باقرعليه السلام، حضرت صادق عليه السلام را عنايت كرد. اين تصويرى از تربيت اسلام است.

امام صادق عليه السلام مى خواست پسرش را زن بدهد، و از امام حسن مجتبى عليه السلام هم نوه اى به نام نفيسه به يادگار مانده بود. امام صادق عليه السلام خانواد خود را پيش مادر نفيسه فرستاد كه نفيسه را به عقد پسرش در بياورد. او قبول كرد و نفيسه به خان امام صادق عليه السلام آمد و همسر پسر حضرت صادق عليه السلام شد. او پيش از رسيدن زمان مرگ، از مدت ها پيش، خود را آماد اين ديدار كرده بود؛ نفيسه با دستانش قبرش را كنده بود و پيوسته در آن قبر مى رفت و نماز مى خواند. او توانست در اين قبر شش هزار بار قرآن را ختم كند. روز مردن نفيسه، از او خواستند روزه اش را افطار كند، او امتناع كرد، و گفت: سى سال از خدا مى خواستم كه در چنين حالى با او ديدار كنم. سپس شروع به خواندن سوره انعام كرد و همين كه به آيه صد و بيست و هفتم: لَهُمْ دارُ السَّلامِ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ هُوَ وَلِيُّهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ  رسيد، هنوز طراوت اين كلام الهى در دهانش بود كه از دنيا رفت.  اين زن يك نمونه از زنانى بود كه اسلام تربيت كرد، ارزنده ترين نمون تربيت.

و اما در اصفهان، خانمى مجتهد داشتيم كه تفسيرى در قرآن نوشته، به نام مخزن العرفان. اين زن، نمونه در اسلام است. اين زن نمونه، سطوح عالى فقه، فلسفه و حكمت درس مى داد و مدرس تفسير كتاب خدا بود.