از خداى متعال بخواهيد، كه اين خواستن شما بسيار با ارزش است. بخواهم كه توبه كنم. با گريه نماز بخوانم. روزه بگيرم. اهل خدا باشم و با شهادت و در نماز بميرم. بخواهم كه وقتى مى ميرم، سرم در دامن حضرت ابى عبدالله عليه السلام باشد. همه اين ها خواستن است و اين خواسته ها، قيمت عجيبى دارد.
«انّ الله لاينظر الى صوركم واعمالكم وانّما ينظر الى قلوبكم» خواسته هاى شما را مانند نورى كه تا عرش مى زند، مى بيند؛ چون تمام اين خواسته ها نورى است. «الصلوة نور مِنَ اللَّه» وقتى من نماز مى خوانم، از دلم نور بيرون مى زند. وضو، عشق خدا و اهل بيت عليهم السلام نور هستند. آن وقت اگر زلف اين خواستن به زلف آگاهى گره بخورد، بالاخره روزى اين دو در باطن با هم مى سازند و شما را به خدا كه نور مطلق است مى رسانند. تمام آگاهان با همين خواسته ها به مقام قرب رسيده اند.
منبع : روابط عمومی و امور بین الملل مرکز علمی تحقیقاتی دارالعرفان الشیعی
