فرشته ندا دهنده مرگ

 اميرالمؤمنين عليه السلام - چنانكه در »نهج البلاغه « آمده است - مى‏فرمايند : خدا فرشته‏اى دارد كه هر روز به اهل زمين توجه مى‏كند و فرياد مى‏زند .

 ممكن است بگوييد : چرا ما فرياد اين فرشته را نمى‏شنويم ؟ پس اين فرياد زدن او چه فايده‏اى دارد ؟ جوابش اين است:

 أولاً: آن گوش‏هايى كه بايد آن فرياد را بشنوند ، مى‏شنوند . مانند اميرالمؤمنين عليه السلام كه مى‏شنيد، از اينرو به ما منتقل كرده است .

 ثانياً: لازم نيست ما همه صداها را بشنويم ، بلكه حرف گوشدارانى كه صداها را مى‏شنوند و وظيفه دارند كه آن صداها را كه در حقيقت صداى خداست ، به ما برسانند را قبول مى‏كنيم .

 البته براى شنيدن اين صداهاى ملكوتى ، زحمت زيادى بايد كشيد . پيغمبر صلى الله عليه وآله مى‏فرمودند :

  » لولا تكثير فى كلامكم و تمريج فى قلوبكم لرأيتم ما أرى و لسمعتم ما أسمع «

  اگر شيطان ، بدى‏ها ، زشتى‏ها و فسادها، قلب شما را چراگاه خود قرار نمى‏داد و شما مى‏توانستيد قلب خود را از هجوم شياطين ، وسوسه‏ها و بدى‏ها حفظ كنيد ، صداهايى كه من مى‏شنوم ، شما نيز مى‏شنيديد و حقايقى كه من مى‏بينم ، شما نيز مى‏ديديد .

 اين كار خيلى پر زحمتى است كه انسان اين همه توجه كند ، زحمت بكشد ، پاكى به خرج دهد كه دل از تصرّف حجاب‏ها و ظلمت‏ها در بيايد . امكان دارد و شدنى است ، اما همه به دنبال اين زحمت نيستند .

 آنهايى كه دنبالش رفتند ، رسيدند ، موفق شدند و صداهايى را كه بايد بشنوند ، شنيدند و آن چه را كه بايد ببينند ، ديدند .