ندای خدا به بندگان اين است كه : آنان را به دعا و نيايش و راز و نياز فرامى خواند و مى فرمايد:
اُدْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعاً وَخُفْيَةً
پروردگارتان را به زارى و در نهان بخوانيد.
و انسان با توسّل عارفانه به حسين عليه السلام خدا را بر هر خواسته شرعى و عقلى ، بخواند به ثمره دعايش خواهد رسيد و با زيارت او مشمول دعاى پيامبر و على و فاطمه و حسن و ساير امامان نور عليهم السلام و فرشتگان نيز خواهد شد.
در روايت ديگرى است كه زائر آن حضرت ، بر چيزى گام نمى نهد جز اينكه آن پديده او را دعا مى كند و هنگامى كه فردى آن حضرت را زيارت كند و از جانب نياى بزرگ و پدر گرانقدرش بر او سوگوارى نمايد، مشمول دعاى آنان و خود او نيز خواهد شد.
امام صادق عليه السلام در زمان حيات خويش ، سجده كنان و گريان
كسى را كه چهره بر تربت حسين عليه السلام مى نهد،
كسى را كه بر او اشك مى ريزد،
و كسى را كه در سوگ او شيون مى كند،
همه را دعا مى فرمود.
منبع : ويژگيهاى امام حسين عليه السلام
