اين شاعر هندي ، عزاداري عزاداران ِ حسيني را هر سال موجب زنده نگهداشتن واقعه جانسوز کربلا مي داند و قيام حسيني را استوار نمودن دين بزرگ حضرت محمد (ص) ذکر مي کند که امام حسين عشق نهايي خود را به خدا با شهادتش ثابت نمود.
«شب شهادت حسين مريدانش با پيراهن هاي سياه ، و پاي برهنه ، با چشمان اشکبار به ياد واقعه جانسوز... داستان کهن مکرر و دردناک را بيان مي نمايند که مريدانت سراپا اندوه مي گويند: حسين ... اي حسين . چرا هزاران هزار دوست تو اين طور اشک مي ريزند؟ اي مقدس عالي مقام ، آيا اين ها براي فداکاري بي نظير تو نيست ؟ زيرا که پرچم دين بزرگ پيامبر (محمد (ص) ) را برافراشتي و در مقابل شگفتي جهانيان ، عشق عجيب خود را به خدا ثابت نمودي .»
در مورد واقعه جانسوز کربلا، امام حسين مکرر آنچه راکه پيامبر (ص) و علي (ع) و امام حسن (ع) گفته بودند مي دانست . در مسافرتي که پيامبر داشت ، وقتي پيامبر به کربلارسيد، فرمود:
«جبرئيل مرا خبر مي دهد از زميني که کنار فرات واقع است و آن را کربلامي گويند... و من اکنون قتلگاه و محل قبر او را مي بينم ».
حتي امام حسن (ع) به امام حسين (ع) فرموده بود که «لا يوم کيومک يا اباعبدالله» هيچ روزي مانند روز تو (عاشورا) نخواهد بود.
عيش ها تان نوش بادا هر زمان اي عاشقان وز شما کان شکر باد اين جهان اي عاشقان
نوش و جوش عاشقان تا عرش و تا کرسي رسيد برگذشت از عرش و فرش اين کاروان اي عاشقان
گر کسي پرسيد کيانيد اي سراندازان شما هين بگوييدش که جان جان جان اي عاشقان
ما رميت اذ رميت از شکارستان غيب مي جهاند تيرهاي بي کمان اي عاشقان
منبع : سایت عاشورا
