كتاب خدا قرآن مجيد در طول بيست و سه سال تدريجاً در رابطه با اعلام احكام و بيان وظائف و تكاليف مردم در حوادثى كه پيش مى آمد نازل شد، اين معنا از فعل نزّل كه از باب تفعيل است استفاده مى شود.
قرآن با توجه به كلمه بِالْحَقِ ، در هنگام نزول از هر باطلى مصون بود و اين مصونيت تا پايان نظام هستى و برپا شدن قيامت تداوم خواهد داشت زيرا به حق بودنش دائمى و هميشگى و نسبت به آن ثابت و پايدار است.
«و انه لكتاب عزيز لا يأتيه الباطل من بين يديه و لا من خلفه تنزيل من حكيم حميد:»
بى ترديد قرآن كتابى است قوى و شكست ناپذير، كه هيچ باطلى از پيش رو و پشت سرش به سويش نمى آيد [و درب هر تحريفى تا ابد به رويش بسته است ] به تدريج از سوى حكيم و ستوده خصال نازل شده است.
آرى در زمان نزول بر پايه ى حق و درستى نازل شده است و تا ابد بر همين پايه خواهد بود.
از آنجا كه كتاب هاى آسمانى بر اساس علم و حكمت و رحمت خدا براى هدايت عموم انسان ها نازل شد، و در حقيقت حاوى اوامر و نواهى و احكام خدا بود، و همه محتويات آنها خير دنيا و آخرت و سعادت امروز و فرداى بشر را تضمين مى نمود، قرآن تصديق كننده همه آنها به عنوان وحى الهى است، گرچه آن كتاب ها به صورتى كه نازل شد امروز در دسترس نيست، ولى نبودن آنها نقصى به هدايت و تربيت بشر وارد نمى كند، زيرا قرآن مجيد دربردارنده اصول اعتقادى و اخلاقى و عملى همه آنهاست، و در حقيقت عمل به قرآن مجيد عمل به همه كتاب هاى نازل شده از جانب خداوند است.
فخر رازى در تفسير كبير در اين زمينه از حضرت حسين (ع) روايتى به اين مضمون نقل مى كند:
«انزل الله تعالى مأة و اربعة كتب من السماء، فاودع علوم المأة فى الاربعة و هى التورات و الانجيل و الزبور و الفرقان ثم اودع علوم هذة الاربعة فى الفرقان، ثم اودع علوم الفرقان فى المفصل ثم اودع علوم المفصل فى الفاتحة فمن علم تفسير الفاتحة كان كمن علم تفسير جميع كتب الله المنزلة و من قرأها فكانما قرء التورات و الانجيل و الزبور و الفرقان.» «1»
خداوند بزرگ صد و چهار كتاب از آسمان علمش نازل كرد، همه دانش هاى صد كتاب را در چهار كتاب كه تورات و انجيل و زبور و فرقان است به وديعت نهاد، سپس علوم اين چهار را در فرقان قرار داد، سپس علوم فرقان را در مفصل نهاد، و علوم مفصل را در فاتحه قرار داد، پس كسى كه تفسير فاتحه را بداند مانند كسى است كه تفسير همه كتاب هاى نازل شده خدا را بداند، و هر كس فاتحه را قرائت كند مانند اين است كه تورات و انجيل و زبور و فرقان را قرائت كرده است.
بنابراين قرآن مجيد بر هماهنگى با همه كتاب هاى نازل شده از جانب حضرت حق استوار است و به تنهائى همه كتاب هاى خداوند است.
در رابطه با قرآن و اين كه همه آياتش حق است، و باطلى در آن راه ندارد، و تحريف در آن غير ممكن است و معجزه باقيه نبوت و رسالت پيامبر اسلام است، و در وحى بودن آن هيچ شكى نيست در دومين آيه سوره مباركه بقره ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فِيهِ به صورت مشروح بحث شد و آنچه دانستنش لازم بود، و مايه استحكام اعتقاد به آن بود به زيور نوشتن در آمد.
منبع : پایگاه عرفان
