لازم است انسان در برابر اشتباه ديگران نسبت به خود، دچار غيظ و خشم نشود، و اگر شد آن را فرو برد كه فرو بردن خشم و خاموش نمودن آتش غضب از صفات اهل تقوا و مورد خشنودى خداست.
از رسول خدا روايت شده:
«من كظم غيظاً و هو قادر على انفاذه ملأه الله امنا و ايمانا:»
كسى كه خشم و غضب فرو خورد در حالى كه بر بكارگيرى آن جهت انتقام گرفتن قدرت دارد، خداوند او را از امنيت و ايمان پر مى كند.
و از آن حضرت روايت شده:
«اذا غضب احدكم و هو قائم فليجلس فان ذهب عنه الغضب و الا فليضطجع:»
هر گاه يكى از شما خشمگين شد بايد بنشيند، اگر خشم او برطرف نشد بخوابد، در حقيقت معناى واقعى اين روايت كنايه از اين است كه دنبال خشم خود را نگيرد، و به سوى اشتباه كار جهت انتقام نرود.
و آن جناب فرمود:
«يا على لا تغضب فان غضبت فاقعد و تفكر فى قدرة الرب على العباد و حلمه عنهم و اذا قيل لك اتق الله فانبذ غضبك و راجع حلمك:»
يا على خشمگين مشو و اگر شدى بنشين و در قدرت پروردگار نسبت به بندگانش و حلم او درباره ى آنان انديشه كن، كه با آن قدرت بى نهايت به انتقام از خطاكار دست نمى برد و بلكه با او با بردبارى برخورد مى كند، و چون خطاكار به تو گفت از خدا پروا كن، غضب را پشت سر انداز و به بردبارى رجوع كن.
اميرمؤمنان مى فرمايد:
«بئس القرين الغضب: يبدى المعايب و يدنى الشر، و يباعد الخير:»
خشم هم نشين بدى است، عيب ها را آشكار مى كند، و زيان و ضرر را نزديك مى نمايد، و خير و خوبى را از انسان دور مى كند.
حضرت باقر فرمود:
«ان هذا الغضب جمرة من الشيطان تتوقد فى قلب ابن آدم و ان احدكم اذا غضب احمرت عيناه و انتفخت اوداجه و دخل الشيطان فيه:»
اين خشم آتش گيره اى از شيطان است كه در قلب انسان شعله ور مى شود، چون يكى از شما خشمگين شود دو چشمش سرخ مى شود، و رگهايش ورم مى كند و شيطان در آن وارد مى شود، تا خشمگين را وادار به انتقام كند!
اين روايت بسيار مهم از حضرت صادق (ع) نقل شده است:
«الغضب مفتاح كل شر:»
خشم كليد هر زيان و ضررى است.
چون انسان خشم خود را فرو خورد و به حالت طبيعى بازگردد، خداوند به او يارى مى دهد تا از طرف مقابلش گذشت كند و او را مورد عفو قرار دهد.
مسئله ى توبه كه دهمين محور آيات مورد بحث است در آيه ى 37 سوره ى بقره بسيار مفصل و مشروح بحث شد.
منبع : پایگاه عرفان
