خداوند نزاده و زاييده نشده‏

لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ].

نزاده، و زاييده نشده است.

نزاده است و زاده نشده است، شكى نيست كه اگر فرزندى داشت لازمه اش اين بود كه طبق قوانين طبيعى خودش از ديگرى زاده شده باشد و اگر از ديگرى زاده شده بود محدود بود و معنايى براى ازليت نبود، اين جمله نورانى رد بر تمام مشركان و اهل كتاب است؛ زيرا آن بدبخت هاى جاهل مدعى فرزند داشتن خدا بودند:

مشركان، فرشتگان را دختران او و يهود عزير را و مسيحيان مسيح را پسران خدا مى گفتند؛ اين است كه در رد عقايد اين بى خبران فرمود: نزاييده نه پسر نه دختر نه چيز ديگر و بعد چون اينان براى همين فرزندان مقام خدايى قايل شده به پرستش آنان پرداختند، سپس مى فرمايد: زاييده نشده است.