با توجه به قرآن و معارف الهى، معلوم مى شود كه اگر گنهكار به حضرت حق رو كند قطعاً پس از توبه با شرايط، مورد عفو و غفران قرار مى گيرد و كمك يك آبرومند واقعى در اين زمينه براى شخص گناهكار يا مؤمن مستحق غفران، براى رسيدن به مغفرت الهى، امرى است كه خداوند بزرگ آن را پذيرفته است و استغفار ديگرى براى انسان علتى از علل آمرزش است.
در قرآن مجيد آمده كه ملائكة اللّه براى اهل ايمان و شب بيداران و اهل توبه استغفار مى كنند و خداوند استغفار آنان را موجب آمرزش و غفران اهل ايمان و تائبان قرار مى دهد:
[الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْ ءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَ قِهِمْ عَذابَ الْجَحِيمِ ] .
فرشتگانى كه عرش را حمل مى كنند و آنان كه پيرامون آن هستند، همراه سپاس و ستايش، پروردگارشان را تسبيح مى گويند و به او ايمان دارند و براى اهل ايمان آمرزش مى طلبند، [و مى گويند:] پروردگارا! از روى رحمت و دانش همه چيز را فرا گرفته اى، پس آنان را كه توبه كرده اند و راه تو را پيروى نموده اند بيامرز و آنان را از عذاب دوزخ نگه دار.
در آيه شريفه دقت كنيد كه استغفار ملائكه براى همه كس منفعت ندارد، منفعت استغفار براى اهل ايمان، اهل توبه و روندگان راه رضايت است.
ما بايد با حفظ شرايط دلگرم به دعا و استغفار ديگران باشيم، نه اين كه به طور مداوم غرق معصيت بوده و اميد به دعا يا استغفار ديگران داشته باشيم.
در سوره يوسف آمده كه برادران پس از بازگشت به حق و توبه از گناه از پدربزرگوار خود درخواست توبه كردند.
[قالُوا يا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا كُنَّا خاطِئِينَ* قالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ] .
گفتند: اى پدر! آمرزش گناهانمان را بخواه، بى ترديد ما خطاكار بوده ايم.*
گفت: براى شما از پروردگارم درخواست آمرزش خواهم كرد؛ زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است.
و به نبىّ بزرگوار صلى الله عليه و آله در قرآن مجيد دستور مى دهد براى امت «واجدان شرايط» طلب مغفرت كن.
[فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمْ ] .
بنابراين از آنان گذشت كن و براى آنان آمرزش بخواه.
و به پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله مى فرمايد:
اگر گنهكاران به نزد تو آمدند و روى توبه آوردند و از تو خواستند براى آنان استغفار كنى هر آينه من تواب و رحيم هستم و طلب غفران تو را براى آنان قبول كرده از گناهشان گذشت مى كنم و آنان را مورد عفو و آمرزش قرار مى دهم.
[وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِيماً] .
و اگر آنان هنگامى كه [با ارتكاب گناه ] به خود ستم كردند، نزد تو مى آمدند و از خدا آمرزش مى خواستند و پيامبر هم براى آنان طلب آمرزش مى كرد، يقيناً خدا را بسيار توبه پذير و مهربان مى يافتند.
بنابراين يك منفعت پيامبر صلى الله عليه و آله براى امت، استغفار او جهت گناهكاران تائب است، كه در سرعت جذب عنايت و مغفرت خدا به سوى گناهكار بسيار مؤثر است.
اين نكته را هم فراموش نكنيد كه استغفار پيامبر صلى الله عليه و آله براى منافق و مشرك و كافر در صورتيكه در نفاق و شرك و كفر به مانند سودى ندارد.
[سَواءٌ عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقِينَ ] .
براى آنان يكسان است چه براى آنان آمرزش بخواهى چه نخواهى، خدا هرگز آنان را نمى آمرزد. مسلماً خدا مردم فاسق را هدايت نمى كند.
به فرموده حضرت صادق عليه السلام در جملات پايانى روايت، اگر كسى پيامبر صلى الله عليه و آله را بشناسد و امر و نهى و سنن و آداب رسول اكرم صلى الله عليه و آله را پيروى كند از استغفار پيامبر صلى الله عليه و آله بهره مند خواهد شد، بى خبرانى كه درخواست اين گونه حاجات را از آبرومندان درگاه خدا، منافات با توحيد مى دانند، گرفتار حماقت و بى خردى و جهل به معارف الهى هستند و قرآن و اسلام را نفهميده و جيره خوار و نوكر استعمارند
منبع : پایگاه عرفان
