دعا را از علائم و كارهاى پسنديده عباد صالح مى داند و آنان را در همه شؤون حيات با اين واقعيت عالى همراه و هماهنگ معرفى مى كند.
[إِنَّهُمْ كانُوا يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ وَ يَدْعُونَنا رَغَباً وَ رَهَباً وَ كانُوا لَنا خاشِعِينَ ]
آنان همواره در كارهاى خير مى شتافتند و ما را از روى اميد و بيم مى خواندند و پيوسته در برابر ما فروتن بودند.
منبع : پایگاه عرفان
