حضرت استاد انصاریان در دهمین شب ماه مبارک رمضان در حسینیه همدانیهای تهران پیرامون وجودی بودن مرگ، فلسفه خلقت مرگ و نصیحتی عبرت آموز از خداوند سخن گفت و ابراز داشت برخی از روشنفکران مرگ را امری عدمی میپندارند که همه چیز با آن پایان میپذیرد در حالی که بر اساس آیه شریفه «کل نفس ذائقة الموت» چشیدن مرگ حاکی از وجودی بودن آنست و امور عدمی قابلیت چشیدن ندارند، به همین دلیل خداوند در قرآن تعبیر «پدیدآوردن» را در مورد مرگ بکار میبرد: «الذی خلق الموت و الحیوة».
ایشان در همین رابطه به فلسفه خلقت مرگ از جانب خداوند متعال نیز اشاره داشتند و آن را ناشی از دو دلیل دانستند: اول اینکه دنیا محدود است و از حیث جغرافیایی فقط سه دهم زمین خشکی محسوب میشود که گنجایش محدودی دارد و لذا باید این چرخه انسانی به صورت نوبتی و گردشی باشد و عده ای از انسانها بمیرند تا دیگران بتوانند وارد این دنیا شوند. دوم اینکه خداوند دوست دارد در ازای عمل صالح انسانها و انجام فرامین الهی به آنها پاداش ابدی و اخروی دهد که قابل مقایسه با نعمات دنیوی نیست و لازمه این امر پیدایش جهانی دیگر است.
از سویی مومنانی که در مسیر قرب الهی قدم برمیدارند باید بدانند اگر در طی این مسیر طولانی و سخت گاهی دچار لغزشهایی شدند مرگشان کفاره آن دسته از گناهان خواهد بود تا با خیالی آسوده به سرای ابدی روند « الموت کفارة لذنوب المومنین».
این دانشمند فرهیخته با بیان حکایتی شیرین از حضرت عیسی علیه السلام همگان را به نصیحتی عبرت آموز از خداوند متعال در قرآن دعوت نمودند و فرمودند خداوند حیات دنیوی را ابزاری جهت غرور و سرکشی انسان میداند که باید مراقب آن بود «و ما الحیوة الدنیا الا متاع الغرور» .
وی در پایان راه رسیدن به فوز و رستگاری را دو ابزار صبر و تقوا معرفی کردند و ابراز داشتند ما باید هماره در امور زندگی شکیبایی ورزیم و در آزمونهای مختلفی که در پیش داریم راه تقوا و پرهیزکاری را چراغ راه خویش سازیم «و ان تصبروا و تتقوا فان ذلک من عزم الامور».
منبع : پایگاه عرفان
