اين دوره به تعبير قرآن دوره علاقه به افزون كردن مال و ثروت و اولاد و نفرات است.
بى ترديد اگر اين علاقه به وسيله ايمان و تقوا و پندآموزى و عبرت كنترل نشود، از انسان قارونى مستكبر و موجودى حريص و منبعى بخيل ساخته مى شود كه به خرابى دنيا و آخرت انسان مى انجامد.
انسان براى تأمين سعادت خود به وسيله مال و اولاد بايد با كمك هدايت خدا، كسب ثروت كند و نيز بر اساس دستورات حق، ثروت را هزينه كند و از هدايت حق براى تربيت نسل بهره گيرد و فرزندانى نيكوكار، بزرگوار، با كرامت، با معرفت تحويل حوزه انسانيت دهد.
در هر صورت اگر اين پنج دوره از زندگى با تكيه بر هدايت حق و راهنمايى مربيان دلسوز رخ بنمايد، در آخرت موجب آمرزش و خشنودى حق است و اگر بى مهار و بى كنترل جلوه كند، در ابتدا چونان دشت سرسبزى است كه انسان را شگفت زده مى كند و در پايان علف زرد و خشكى مى شود كه جز سوزانيدنش چاره اى نيست چنانچه حضرت حق در انتهاى آيه به اين حقيقت اشاره فرموده است كه:
[اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَياةُ الدُّنْيا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زِينَةٌ وَ تَفاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَ تَكاثُرٌ فِي الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَباتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَراهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطاماً وَ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ شَدِيدٌ وَ مَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رِضْوانٌ وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلَّا مَتاعُ الْغُرُورِ]
بدانيد كه زندگى دنيا [يى كه دارنده اش از ايمان و عمل تهى است،] فقط بازى و سرگرمى و آرايش و فخرفروشيتان به يكديگر، و افزون خواهى در اموال و اولاد است، [چنين دنيايى ] مانند بارانى است كه محصول [سبز و خوش منظره اش ] كشاورزان را به شگفتى آورد، سپس پژمرده شود و آن را زرد بينى، سپس ريز ريز و خاشاك شود!! [كه براى دنياپرستان بى ايمان ] در آخرت عذاب سختى است و [براى مؤمنان كه دنياى خود را در راه اطاعت حق و خدمت به خلق به كار گرفتند] از سوى خدا آمرزش و خشنودى است، و زندگى دنيا جز كالاى فريبنده نيست.
منبع : پایگاه عرفان
