ازدواج‏

قبل از هر چيز بايد دانست كه عمل نامشروع زنا در نظر اعراب زمان جاهليت زشت نبود، بسيارى از مردان براى خود چند رفيقه داشتند و زنان نيز داراى چند دوست بودند.

اعراب در زمان جاهليت گاهى زنان خود را مجبور به زنا مى‏كردند تا از آن طريق سودى عايدشان گردد.

ابن عباس مى‏گويد:

«اعراب كنيزان خود را مجبور به اين عمل مى‏كردند و درآمد آن را مى‏گرفتند» «1».

مردم زمان جاهلى داراى نكاح‏هاى مختلفى بودند كه اقسامى از آن، از نظر خوانندگان عزيز مى‏گذرد:

1- ازدواج معمولى:

در آن عصر مانند ساير دوران، مردى دخترى را براى همسرى انتخاب مى‏كرد، پدر دختر براى فرزندش مهريه قرار مى‏داد و او را به آن مرد تزويج مى‏كرد.

2- ازدواج پرچمى:

زن‏هايى بودند كه براى استفاده عموم، خود را در معرض قرار مى‏دادند و براى راهنمايى و جلب توجه مردم بالاى منازل خود پرچم‏هايى نصب مى‏كردند تا هر كس بخواهد، بدون مزاحمت به منزل آنان برود.

3- ازدواج استبضاع:

هنگامى كه زن از قاعده زنانگى پاك مى‏شد، شوهرش او را نزد هر كس كه مى‏خواست مى‏فرستاد و دستور مى‏داد با او همبستر شود، پس از آن، شوهر با زن همبستر نمى‏شد تا آثار حمل زن از مرد بيگانه روشن شود، سپس به خود اجازه همبستر شدن مى‏داد، اين تأخير در ميان قوم براى آن شوهر دليل نجابت بود.

4- ازدواج بدل:

هر كس از اعراب جاهلى كه زن ديگرى را مى‏پسنديد حق داشت به آن مرد پيشنهاد معاوضه كند؛ يعنى زن خود را به او بدهد و زن طرف مقابل را براى خود بردارد، مدت معاوضه هم طبق تمايل طرفين بوده و زنان سيه‏بخت در اين ميان يك وظيفه بيشتر نداشتند و آن تسليم بدون قيد و شرط بود.