مهر و محبت متقابل

در ميان افراد بشر فردى پيدا نمى شود كه نسبت به مهر و محبت ديگران خشنود نباشد بلكه تمام انسان ها بسيار علاقه مند هستند كه مورد مهر و محبت ديگران قرار گيرند و همه كسانى كه با او در ارتباط هستند به نوعى به او ابراز محبت و علاقه كنند و او را مورد مهر و محبت خود قرار دهند .
بديهى است كسى كه علاقه مند جلب مهر و محبت ديگران است خود بايد كانون مهر و محبت باشد اين يك قانون كلى و خدشه ناپذير است كه محبت طرفينى و متقابل است .
حضرت رسول اكرم صلي الله عليه و آله مى فرمايد :
قيس بن عاصم در ايام جاهليّت از اشراف و رؤساى قبائل بود و پس از ظهور اسلام ايمان آورد . روزى در سنين پيرى به منظور جستجوى راه معرفت الهى و جبران خطاهاى گذشته خود شرفياب محضر رسول اكرم صلي الله عليه و آله گرديد و گفت : درگذشته ، جهل و نادانى ، بسيارى از پدران را بر آن داشت كه با دست خويش دختران بى گناه خود را زنده به گور سازند ، من نيز دوازده دختر بى گناه خود را زنده به گور كردم ، سيزدهمين دخترم را همسرم پنهانى به دنيا آورد و چنين وانمود كرد كه نوزاد مرده به دنيا آمده اما پنهانى او را نزد خويشان خود فرستاد .  سال ها گذشت تا روزى هنگامى كه ناگهان از سفرى بازمى گشتم دخترى خرد سال را در سراى خود ديدم و چون شباهتى تام به فرزندانم داشت درباره اش به ترديد افتادم و بالاخره دانستم دختر من است ، بى درنگ دختر را كه زار زار مى گريست كشان كشان به نقطه اى دور برده و به ناله ها و تضرّع او ـ كه نزد اقوام مادرى بازخواهم گشت و ديگر بر سر سفره تو نخواهم نشست ـ توجه نكردم و زنده به گورش كردم . قيس پس از نقل ماجراى خود به انتظار جواب سكوت كرد ، در حاليكه از ديده هاى رسول اكرم صلي الله عليه و آله اشك فرو مى چكيد با خود فرمود : « مَنْ لَمْ يَرْحَمْ لا يُرحَمْ »  .
كسى كه رحم نكند به او رحم نمى شود .
و سپس فرمود : روز بدى در پيش دارى قيس پرسيد براى تخفيف در عذاب چه كنم ؟ حضرت فرمود : به عدد دخترانى كه كشته اى كنيز آزاد كن . قاعده و قانون بسيار مهمى از سوى پيامبر بزرگ اسلام صلي الله عليه و آله به همه انسان ها اعلام شده و آن اين كه اگر مهر و محبّت ورزيد يقيناً از طرف ديگران و نهايتاً از سوى حضرت حق مورد مهر و محبّت قرار خواهيد گرفت و اگر بى مهرى و بى رحمى پيشه كنيد هرگز توقع مهر و رحمت از ديگران و بخصوص از خدا نداشته باشيد كه بى رحم فقط لايق عقوبت و بى رحمى است .
از ابن عباس روايت شده است :  « أوْحَى اللّه ُ إلى دَاوُدَ عَليْهِ السّلامُ ، قُلْ للْظّالِمينَ : لاَ يَذْكُرُونَنِى فَإنَّهُ حَقٌّ عَلَىَّ أنْ أذْكُرَ مَنْ ذَكَرَنِى وَإنَّ ذِكْرى إيّاهُم أن ألعَنَهُم »  . خدا به داود عليه السلام وحى فرمود : به ستمگران كه بر اثر سنگدلى و بى رحمى به ديگران ستم مى كنند بگو : مرا ياد نكنيد زيرا بر عهده من است كه هر كس از من ياد كند من از او ياد كنم و ياد من نسبت به ستمگران اين است كه آنان را لعنت كنم و از رحمت خود طردشان نمايم .  مهر و محبّت ورزيدن به ديگران به اندازه اى در اسلام از ارزش برخوردار است كه پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله ضمن دعا و مناجاتى به پروردگار عرضه داشت :  « اللّهُمَّ مَنْ رَفَقَ بِأُمّتى فَارْفُقْ بِهِ وَمَنْ شَقَّ عَلَيْهِمْ فَشُقَّ عَلَيْهِ »  .
خدايا ! هر كس با امت من مهربانى و خوشرفتارى داشت به او مهربان باش و هر كس به آنان سخت گرفت بر او سخت گير باش .